Η ιστορία επαναλαμβάνεται, έγραφε ο Νεόφυτος σε προηγούμενο άρθρο. Έτσι και η εικόνα του νεκρού Μουαμάρ Καντάφι μου έφερε στο νου τις εκτελέσεις των Ρομανόφ στην Ρωσία και τις λαιμητόμους των αριστοκρατών της Γαλλικής Επανάστασης. Είναι εκπληκτικό το πόσο γρήγορα γίνονται οι “απελευθερωτές” δυνάστες στην θέση του δυνάστη.
Η Λιβύη γλύτωσε από τον δαίμονα Καντάφι για να καταλήξει με μία μαριονέτα “πρωθυπουργό”, κατά κανόνα δυτικόδουλο, όπως και οι πρωθυπουργοί – υπάλληλοι της Ουάσιγκτον του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Ο οποίος θα ξεπουλήσει όλο της τον εθνικό πλούτο σε Ευρωπαίους και Αμερικάνους που ήδη τρίβουν τα χέρια τους.
Στην Αίγυπτο δεν είχαμε τα ίδια λόγω φαντάζομαι της ασθένειας του Μουμπάρακ, αλλά οι Αιγύπτιοι ήδη είναι στα πρόθυρα εμφύλιου πολέμου. Ιστορικά οι πόλεμοι απελευθέρωσης ή ανεξαρτησίας έχουν ακολουθηθεί σχεδόν κατά κανόνα από εμφύλιους πόλεμους, προφανώς για να μοιραστεί η πίτα της εξουσίας ανάμεσα στους επαναστάτες.
Ο στρατός της Αιγύπτου φαίνεται πως είναι εκτός ελέγχου και αναβάλλει συνεχώς τα χρονοδιαγράμματα για εκλογές για τα οποία είχε δεσμευτεί την περίοδο της πτώσης του Μουμπάρακ. Προ περίπου μίας βδομάδας μάλιστα δολοφόνησαν εν ψυχρώ κάπου δέκα Κόπτες Χριστιανούς Αιγύπτιους, κατά την διάρκεια διαδήλωσής τους για ίσα δικαιώματα.
Στην Συρία επίσης έχουν υπάρξει εκατοντάδες νεκροί ως τώρα από τις συνεχιζόμενες διαδηλώσεις. Αν οι Σύριοι καταφέρουν να ρίξουν τον Ασάντ αναμένετε ακόμη ένα θεατρικό σόου επίδειξης ισχύος των “επαναστατών” και “απόδοσης δικαιοσύνης”. Κρεμάλα όπως και ο Χουσεΐν άραγε, ή εκτέλεση με συνοπτικές διαδικασίες όπως έκαναν με τον Λάντεν και τώρα με τον Καντάφι;
Ακόμη και στα καθ’ημάς έχουν μιλήσει κάποιοι δημοκράτες, όπως ο Λυμπερόπουλος των ταξιτζήδων, για…κρεμάλες στο Γουδί. Αμφιβάλλει κανείς αν έφταναν τα πράγματα σε επίπεδα Λιβύης και βγαίναμε όλοι στους δρόμους ότι δεν θα υπήρχε σε καμία περίπτωση έλλειψη εθελοντών να στήσουν τον ΓΑΠ, τον Μπένι, τον Πάγκαλο και όλο το υπουργικό συμβούλιο, αν όχι και όλους τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, στα δέκα μέτρα*;
Είναι λοιπόν κάθε επαναστατικός/απελευθερωτικός πόλεμος ή αγώνας καταδικασμένος να αποδειχτεί εξίσου κακός ή και χειρότερος από το καθεστός που ανατρέπει; Ο Ζακ Φρέσκο πιστεύει πως ναι, και όλα τα γεγονότα έως σήμερα αυτό μας έχουν δείξει. Αλλά υπαίτια για αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση η “ανθρώπινη φύση”. Υπαίτιες είναι η απληστία και η δίψα για εξουσία, που δεν είναι κληρονομικές αλλά επίκτητες (περιβαλλοντικές) ιδιότητες. Αντικείμενα μελέτης δηλαδή περισσότερο των κοινωνιολόγων παρά των ψυχολόγων. Περισσότερα σε επόμενο άρθρο ή πρόλογο.
*Update 21/10/11 Για του λόγου το αληθές όσον αφορά αυτό δείτε εδώ πόσοι πρόθυμοι εθελοντές εκτελεστές – δήμιοι σχολίασαν βιντεοσκοπημένο απόσπασμα ομιλίας του Πάνου Καμμένου στην Βουλή, όπου είπε αυτήν ακριβώς την φράση : “Το Γουδί δεν θα μας χωράει όλους”
Nikolaos D. Skordilis 