#293 Ανοιχτή Επιστολή – πρόταση στην Αριστερή Πλατφόρμα και τους ΑΝΕΛ

Αγαπητέ κε Λαφαζάνης Παναγιώτης​, κε Κώστας Λαπαβίτσας​, κα Zoi Konstantopoulou​, κε Yanis Varoufakis​, οι άλλες κυρίες & κύριοι της ΑΠ του Σύριζα κι όχι μόνο, κι επίσης κε Panos Kammenos​ και κύριοι των ΑΝΕΛ, έχω μία ιδέα να σας προτείνω για να εξέλθουμε, και εμείς και εσείς, από το αδιέξοδο. Στηρίξτε πλήρως τον κο Αλέξης Τσίπρας​ και τα μέλη της κυβέρνησης που είναι υπέρ του Τρίτου Μνημονίου, ώστε να μην συνεχιστεί άλλο το τουλάχιστον “παράδοξο”, για να το θέσω πολύ ευγενικά, φαινόμενο του “Στηρίζω τον Πρωθυπουργό αλλά δεν ψηφίζω τα μέτρα” ή “Θα ψηφίσω τα μισά μέτρα”, ζητώντας κάτι πάρα πολύ απλό αλλά εξαιρετικά σημαντικό ως αντάλλαγμα :

Την δέσμευση προετοιμασίας και λεπτομερούς σχεδασμού εξόδου από την Ευρωζώνη ώστε σε 2-3 χρόνια, αν έχουμε μία από τα ίδια ή και χειρότερα, να έχετε οπλιστεί με αυτό το πανίσχυρο όπλο που σας έλειπε εδώ και 6 μήνες, για αυτό και το χρησιμοποίησαν οι “εταίροι” μας. Αν το όπλο δεν σας χρειαστεί το αφήνετε στο θηκάρι του, μα αν χρειαστεί το βγάζετε έξω και το βάζετε στο τραπέζι. Γιατί τώρα το εν λόγω όπλο δεν είναι ούτε καν σε στάδιο προσχεδιασμού, οπότε αντί να μπει στο τραπέζι η κάνη μπορεί να στραφεί μόνο προς το κεφάλι μας.

Προσέξτε, εννοώ ουσιαστική δέσμευση, όχι προφορική “δέσμευση”, ήτοι στην χειρότερη ΠΝΠ, στην καλύτερη νομοσχέδιο. Είμαι βέβαιος ότι αν το πράξετε αυτό θα σας στηρίξει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλαδιτών πολιτών και των Ελλήνων παγκοσμίως, και το όποιο “πολιτικό κόστος” δεν θα είναι απλώς μηδαμινό μα πιστεύω ότι θα αντιστραφεί σε πολιτικό κέρδος. Και, για όλους μας, σε κοινωνικό κέρδος και σταθερότητα.

Σας ευχαριστώ θερμά, αν φτάσει η ανοιχτή αυτή επιστολή μέχρι τα μάτια σας, για τον πολύτιμο χρόνο σας.

Με βαθιά εκτίμηση,
Νικόλαος Δ. Σκορδίλης
Αθήνα, Ελλάδα, 16/7/2015

(πρώτη δημοσίευση στο προφίλ μου στο facebook)

#292 Περί του Τρίτου Μνημονίου

(Οι Κοριοί μετά από 2+ χρόνια σε βαθύ πάγο ξεπάγωσαν, αναθερμάνθηκαν, μετονομάστηκαν, και μετακόμισαν από το Blogger σε νέο, πιο άνετο σπιτάκι. Αυτή είναι η πρώτη ανάρτηση του νέου μου ιστολογίου, που συνέθεσα στα πρόχειρα πριν μόλις μερικές ώρες, κυρίως από έτοιμα υλικά, και τελεί υπό “λειτουργικό στάδιο κατασκευής”. Έπονται αισθητικές, οργανωτικές και δομικές τροποποιήσεις, καθώς ξεσκονίζω σιγά-σιγά την σκουριασμένη HTML και CSS μου. Καλώς ξαναβρήκα τους παλιούς, καλωσήλθατε οι καινούριοι).

Η κυβέρνηση οφείλει να συνεχίσει με τις μεταρυθμίσεις της, και δη την άρση της φορολογικής ασυλίας, επιτέλους, των προστατευόμενων καρτέλ, των μεγαλο-εργολάβων, των εφοπλιστών και των καναλαρχών, την βελτίωση της αποτελεσματικότητας και ευελιξίας ολόκληρου του δημόσιου τομέα, την συντριβή της γραφειοκρατίας και, αν κριθεί απαραίτητο, την απομάκρυνση των όποιων βαρίδιών της (παράδειγμα : υπάλληλος σε δημόσια υπηρεσία που το μόνο του αντικείμενο “εργασίας” είναι να βάζει σφραγίδες και να .. πρωτοκολεί.

Όλες αυτές οι θέσεις είναι περιττές, είναι καθαρά συνθετικά ρουσφετόποστα, που δημιουργήθηκαν μόνο για να βολέψουν πολιτικούς πελάτες, αρχίζοντας από τον κο Τσοβόλα-δώστα-όλα. Αν ο εν λόγω υπάλληλος δεν είναι άξιος για καμία λειτουργική θέση, ή/και δεν υπάρχουν ελλείψεις λειτουργικού προσωπικού στην υπηρεσία του κι ευρύτερα, να του δώσουν τα παπούτσια στο χέρι και να ψάξει να βρει πραγματική δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, όπως όλοι εμείς οι αβόλευτοι).

Αδυνατώ να πιστέψω ότι όλα τα δεινά του τόπου οφείλονται σε διαχειριστική ανικανότητα. Απεναντίας, πιστεύω ακράδαντα ότι το 90% των παθών αυτού του τόπου οφείλεται στο έλλειμμα πολιτικής βούλησης, και το ζύγισμα του πολιτικού κόστους. Το ξέρετε ότι υπάρχει νόμος ψηφισμένος ήδη από το 2011 για “έξυπνο” σύστημα real-time σύνδεσης με την ΓΓΔΕ; “Έξυπνο” γιατί παρακολουθεί και διασταυρώνει για τυχόν ασυνέπειες, “αρρυθμίες” αν θέλετε, στον ρυθμό έκδοσης αποδείξεων και τιμολογίων. Δεν έμεινε στο στάδιο του νόμου το σύστημα, έγινε και test-run με ~100 επιχειρήσεις και καταστήματα.

Και από τότε (~2012)… κανείς δεν ξανάκουσε κάτι για αυτό. ΓΙΑΤΙ; Γιατί ούτε η κυβέρνηση μα ούτε καν η Τρόικα (μα εκείνοι το ζήτησαν, στον ΓΑΠ) δεν περιέλαβε αυτό το σύστημα, όχι να ψηφιστεί, είναι ήδη ψηφισμένο, μα απλώς να βγει από τον γραφειοκρατικό του πάγο. Αυτό το σύστημα, θεωρητικά, μπορεί να κατεβάσει την φοροδιαφυγή σε επίπεδα της τάξης του ~1%. Ήτοι : καμία ανάγκη να αυξηθεί ο ΦΠΑ, που το μόνο που θα καταφέρει είναι να δηλητηριάσει την αγορά (γιατί θα εξολοθρεύσει τους φορολογικά συνεπείς και θα αυξήσει πολύ την φοροδιαφυγή των ασυνεπών), και θα περίσσευαν πόροι ακόμη και για να ακυρωθεί ο ΕΝΦΙΑ, ο κεφαλικός φόρος με μηδαμινή ανταπόδοση στους πολίτες της οριζόντιας επιβολής τιμωρίας του μοιραίου αμαρτήματος της ιδιοκατοίκισης.

Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση δεν το πρόσθεσε η ίδια σε αυτό το μνημόνιο; Να το αγνοεί αποκλείεται, άρα; Δεν μπορεί να έχει υψηλότερο πολιτικό κόστος η πάταξη της φοροδιαφυγής λογικού ΦΠΑ από την αύξησή του + την διατήρηση για τουλάχιστον δύο έτη ακόμητου κεφαλικού ΕΝΦΙΑ, χαρατσιού για να το πούμε με το όνομα της φόρμας εργασίας του. Μήπως, λέω μήπως, τους πίεσαν οι Γερμανοί να σιγήσουν ως προς αυτό, γιατί με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο αποφάσισαν, ύστερα και από το δημοψήφισμα, ότι ο μοναδικός τρόπος να μας.. τιθασεύσουν και πειθαρχήσουν, συντελώντας με εργαλείο την φοροαποφυγή στην σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή των μικρο-μεσαίων επιχειρήσεων, των ελεύθευρων επαγγελματιών και των ατομικών επιχειρήσεων που έχουν απομείνει, επιτυγχάγοντας παράλληλα μία πολύ σημαντική σμίκρυνση της “αγοράς μετρητών” (cash market), όπως αποκαλούν υποτιμητικά οι Γερμανοί, οι Ολανδοί και οι εσχάτως.. ημι-ακροδεξιοί Φινλανδοί, την ολοκληρωτική καταστροφή της μεσαίας τάξης, και τέλος ένα κούρεμα της ιδιοκατοίκισης κατά 30-40% (ένας βασικός παράγοντας αντίστασης στις λίγες μεγάλες, πλέον επιχειρήσεις, και στην καταναγκαστική εργατοποίηση με μισθό χαμηλοΒαλκανικό);

Ας υπενθυμίσω ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι ελεύθ. επαγγελματίες έχουν χτυπηθεί πιο βάναυσα απ’όλους. Ας υπενθυμίσω, επίσης, ότι οι Γερμανοί μεγαλο-βιομήχανοι χρηματοδότησαν και υποστήριξαν το Ναζιστικό κόμμα γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’20, με βασικό αντάλλαγμα, (ότ)αν ανελλίσονταν στην εξουσία, την ολοκληρωτική συντριβή των εργατικών συνδικάτων, σε πρώτη φάση, και σε δεύτερη φάση την συντριβή όλων των μικρο-μεσαίων εμπόρων και βιοτεχνών, ήτοι των ανταγωνιστών των Γερμανών μεγαλο-βιομηχάνων. Ήταν καθαρά συμπτωματικό το ότι αυτή η τάξη αποτελούνταν κατά πλειοψηφία από Εβραίους. Αν ήταν Έλληνες ή Ρώσοι τώρα θα κάναμε λόγο για Ελληνικό/Ρωσικό ολοκαύτωμα, πιστέψτε με, είναι τόσο απλό.

Ο αντισημιτισμός, με λίγα λόγια, ήταν το εργαλείο, η δικαιολογία για την συντριβή τους, γιατί ασφαλώς δεν μπορούσαν να εκθέσουν τους τραπεζίτες τους. Ανησυχώ, εύλογα, μήπως η “φοροαποφυγή, ανευθυνότητα και η απειθαρχία των Ελλήνων” είναι τα εργαλεία των “εταίρων” μας για την πιο αναίμακτη μεν (μην ξεχνάμε τους χιλιάδες αυτόχειρες), ολοκληρωτική συντριβή δε των δικών μας μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ευρύτερα της ανεξάρτητης (μη μεγαλοεταιρικής) Ελληνικής επιχειρηματικότητας (entrepreneurship).

Η βασικότερη ίσως αιτία που έγινε ο Β’ΠΠ, πίσω από το παραπέτασμα καπνού όλων των γνωστών αφορμών, ήταν η απαίτηση των Γερμανών & Ιταλών βιομηχάνων (μάλλον όχι και των Ιαπώνων, αυτοί είχαν τους δικούς τους λόγους) για δραστική μείωση του εργατικού κόστους (ναι, και τον Μουσολίνι ο “ΣΕΒ” της Ιταλίας τον ανέβασε στην εξουσία). Πολλά γεγονότα και εξοντωτικές απαιτήσεις των τελευταίων 5 ετών από τους δανειστές υποδεικνύουν την ίδια ακριβώς προσπάθεια (ο Χίτλερ εφάρμοσε τον πατέρα και την μητέρα κάθε εσωτερικής υποτίμησης). Ιδίως οι νέες απαιτήσεις για αποδυνάμωση των συνδικάτων, των ομαδικών απολύσεων, απελευθέρωσης των πληστηριασμών και πρώτης κατοικίας και, βεβαίως, της παντελούς παράβλεψης του υπαρκτού real-time monitoring συστήματος αποδείξεων.

Θέλω διακαώς να μεταρυθμιστεί και εκσυγχρονιστεί η χώρα μου, και δη να συντριβεί το πελατειακό σύστημα που μας έχει κρατήσει, σε κάποιες κακές μας συνήθειες, στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και το “Τσοβόλα δώστα όλα” του αρχι-καταστροφέα και υποθηκευτή της χώρας μας Ανδρέα Παπανδρέου. Στο σενάριο όμως της πλήρους απορύθμισης, της Γερμανικής εμπνεύσεως συντριβής της μικρο-μεσαίας τάξης της Ευρώπης, αρχίζοντας απο την Ελλάδα, εναντιώνομαι σφόδρα (και όποιος θέλει αυτά είναι προδότης, Γερμανοτσολιάς και “μισθοφόρος του Ευρώ”, όχι όποιος είναι υπέρ της ουσιαστικής μεταρύθμισης και του πραγματικού, όχι Σημιτικού εκσυγχρονισμού του κράτους).

´Ενα ερώτημα που προκύπτει είναι αν ο Λαφαζάνης και η ΑΠ του ΣΥΡΙΖΑ έχουν επεξεργαστεί κάποιες έστω από τις παραπάνω σκέψεις ώστε, αν επιβεβαιωθούν περαιτέρω και αν δεν ανακόψουν οι άλλες χώρες την φόρα και ακόρεστη κατά τα φαινόμενα όρεξη της Γερμανίας, και αφού ετοιμαστεί ολοκληρωμένο Σχέδιο Β, συμπεριλαμβανομένων της εκτίμησης του απατούμενου ποσού ευρώ, δολλαρίων, ελβετικών φράγκων κλπ, αποκλειστικά για στήριξη νέου νομίσματος για τουλάχιστον 1-1,5 χρόνο, και όλων των λοιπών παραμέτρων, ώστε τότε και μόνο τότε, γιατί χωρίς προετοιμασία δεν γίνεται Grexit, να βγούμε από την Ευρωζώνη. Εφόσων πια θα έχει αποδειχθεί  καθαρά ότι έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε Grexit και την μετατροπή της χώρας σε μία τεράστια ΕΟΖ, όπου το 95% των πολιτών θα δουλεύει 60 ώρες την βδομάδα για 300€ στα εργοστάσια των Γερμανών, των Κινέζων, των Φινλανδών κλπ, νομίζω ότι η ορθή επιλογή είναι αυτονόητη.

Έχει λοιπόν η ΑΠ του ΣΥΡΙΖΑ επεξεργαστεί και ίσως στοιχειωδώς προετοιμαστεί για το θέμα Grexit, μαζί και ενωμένοι με τον ΣΥΡΙΖΑ ει δυνατόν, για αν κι όταν έρθει αυτή η ώρα, ή κάνει απλώς εσωτερική αντιπολίτευση επιχειρώντας να συγκρατήσει τις απώλειες του πολιτικού τους κόστους; Έχει ή σκοπεύει να ετοιμάσει πρόγραμμα για το περίφημο Σχέδιο Β; Μήπως θα ήταν καλύτερα τελικά να στηρίξουν πλήρως την κυβέρνηση ψηφίζοντας όλα τα μέτρα, ώστε να εξαντλήσουν την 4ετία ενωμένοι, αλλά με τον “όρο” να προετοιμάσουν όλοι μαζί, και με τους ΑΝΕΛ, ένα πλήρες και αναλυτικό Σχέδιο Β, και αχρείαστο να είναι;

Νομικά τι ακριβώς παίζει; Αν σκουρύνουν και άλλο τα πράγματα σε δυο-τρία χρόνια και λύσουμε την σύμβαση, τους πούμε “Δεν θέλουμε άλλη δόση, αυτό ήταν παιδιά, adios”, πόσο εκτεθειμένοι είμαστε στην διεθνή νομοθεσία με αυτό το νέο Ταμείο “Αξιοποίησης” (εκποίησης) Δημόσιας Περιουσίας; Mπορούν να μας σύρουν στην Χάγη και να απαιτήσουν 50 δις ευρώ κρατικά φιλέτα (δεν εννοώ την χρηματική τους αξία, αφου θά έχουμε κηρύξει χρεοκοπία, εννοώ κατάσχεση των ίδιων των φιλέτων). Τα έχετε υπολογίσει όλα αυτά κύριοι της Αριστεράς;

#241 «Απελπιστική η διαρροή εγκεφάλων από την Ελλάδα» , άρθρο του BBC

Με έπιασε όρεξη για μετάφραση, οπότε ξεφυλλίζοντας το δίκτυο για νέο φρέσκο περιεχόμενο έπεσα πάνω σε ένα άρθρο του BBC για τις αφεντιές μας. Άρθρο γραμμένο από Έλληνα δημοσιογράφο κάτοικο Θεσσαλονίκης, τον Γιώργο Χρηστίδη. Πρόσθεσα μόνο τρία δικά μου σχόλια, σε παρενθέσεις και μαρκαρισμένα με “σ.μ”, όπως πάντα. Το πρωτότυπο άρθρο (συν επιπλέον πληροφορίες για τον κο Χρηστίδη) είναι εδώ.

Καθώς οι ουρές των άνεργων Ελλήνων πληθαίνουν, όλο και περισσότεροι νέοι μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Αυτή η μαζική φυγή είναι ιδιαίτερα επώδυνη για τον Έλληνα δημοσιογράφο Γιώργο Χρηστίδη.

Οι έξοδοι με φίλους γίνονται όλο και πιο δύσκολοι για μένα. Οι φίλοι μου δραπετεύουν από την Ελλάδα ένας προς έναν, και την επόμενη φορά είναι πιο πιθανό να βρεθούμε για μία μπύρα στο Trafalgar’s Square του Λονδίνου παρά στην πλατεία Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη.

Τις τελευταίες δυο βδομάδες είδα δυο από τους καλύτερους φίλους μου να γίνονται μόνιμοι κάτοικοι Λονδίνου, αφήνοντας πίσω συντρόφους και παιδιά για να δουλέψουν στην Βρετανική πρωτεύουσα, και να δραπετεύουν από την “εργασιακή γη του πουθενά”, αυτό στο οποίο έχει μετατραπεί η Ελλάδα λόγω της κρίσης.

Πρόσφατα επίσης αποχαιρέτησα τον αδερφό μου, που επέστρεψε στην Σαουδική Αραβία όπου άρχισε και πάλι να εργάζεται ως μηχανικός. Αυτή η τάση δεν περιορίζεται στους εργαζόμενους στα 30 ή στα 40 και κάτι, αλλά επεκτείνεται και σε νεότερες ηλικίες.

Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, περισσότεροι από 7 στους 10 νέους Έλληνες ηλικίας 18 ως 24 πιστεύουν ότι η μετανάστευση είναι η ιδανική -αν όχι η μόνη- διέξοδος από την κρίση. 2 στους 10 έχουν ήδη υποβάλει αίτηση για διάφορες εργασίες και για  θέσεις σε πανεπιστήμια στο εξωτερικό.

Για πολλούς Έλληνες απόφοιτους Λυκείου οι οποίοι αυτή την περίοδο δίνουν Γενικές Εξετάσεις για μία είσοδο στο πανεπιστήμιο, οι σπουδές στην Ελλάδα δεν είναι επιλογή αλλά κατάσταση που επιβάλλεται από την έλλειψη οικονομικών πόρων των οικογενειών τους να χρηματοδοτήσουν μια πανεπιστημιακή εκπαίδευση στο εξωτερικό.

Οι οικογένειες που μπορούν να σηκώσουν το κόστος ούτε που το σκέφτονται – κρύβουν τα δάκρυα και την απογοήτευσή τους όσο καλύτερα μπορούν, λένε αντίο στα παιδιά τους, και τους εύχονται να πάνε στο εξωτερικό και να μείνουν εκεί για τα καλά.

Ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει; Όχι μόνο οι προοπτικές απασχόλησης στην Ελλάδα είναι χλωμές, αλλά η Ελληνική εκπαίδευση καθ’ αυτή έχει δεχτεί ένα πολύ βαρύ χτύπημα από την κρίση.
Ο τελευταίος ακαδημαϊκός χρόνος χαρακτηρίστηκε από μεγάλη αναστάτωση στα πανεπιστήμια, που προκλήθηκε από περικοπές προϋπολογισμών και έναν αντιφατικό νόμο που εγκρίθηκε από το κοινοβούλιο αλλά παραμένει ανεφάρμοστος. Σύμφωνα με το νόμο αυτό μπορούν να διαλυθούν κάποιες σχολές και να οριστούν κανόνες για αξιολόγηση των καθηγητών.

Αμέτρητες ώρες χάθηκαν λόγω πανεπιστημιακών καταλήψεων και διαδηλώσεων, ενώ άλλες περικοπές στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση είχαν ως αποτέλεσμα οι μαθητές να μην έχουν έγκαιρα τα βιβλία τους στην αρχή της χρονιάς (σ.μ. λίγα, πολύ λίγα λες σύντροφε), και να χρειάζεται να χρησιμοποιούν φωτοτυπίες.

Πως άλλαξαν τα πράγματα! Για τους περισσότερους της γενιάς μου, που αποφοίτησαν από πανεπιστήμιο την δεκαετία του ’90 και στις αρχές του ’00, οι σπουδές στο εξωτερικό ήταν απλώς ένα βήμα για να βρουν μία καλύτερη δουλειά στην πατρίδα τους.

Το 1999, όταν ένας Έλληνας συμφοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου ανακοίνωσε την απόφασή του να παραμείνει για εργασία στην Σκωτία, προκάλεσε μία αλυσιδωτή αντίδραση αποδοκιμασίας και δυσπιστίας – θα μπουχτίσεις τον καιρό και θα επιστρέψεις του χρόνου, πολλοί από εμάς προβλέψαμε. Η Ελλάδα ήταν τότε μία χώρα γεμάτη ευκαιρίες, και οι νέοι έκαναν μεγάλα σχέδια για να ακολουθήσουν προσοδοφόρες καριέρες (σ.μ. δεν μας λες που αλλά καταλάβαμε) με το που επέστρεφαν.

Που να ξέραμε ότι μία δεκαετία αργότερα η Ελλάδα θα θεωρούνταν μια οικονομική χωματερή για φιλόδοξους νέους φοιτητές και τελειόφοιτους, οι οποίοι τώρα υποφέρουν από δείκτες ανεργίας άνω του 50%; Η κινητικότητα εργαζόμενων και φοιτητών είναι βέβαια ένα από τα ορόσημα και τα σημαντικότερα επιτεύγματα της Ευρωπαϊκής ενοποίησης (σ.μ. Γιώργο με συγχωρείς αλλά αν ακόμη το πιστεύεις πραγματικά αυτό είσαι ΕΠΕ – και όχι, δεν εννοώ τον τύπο εταιρείας). Αλλά τώρα εξελίσσεται σε μία μεσοπρόθεσμη θανατική καταδίκη της γηράσκουσας Ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.

Σε μία περίοδο που χαρακτηρίζεται από εντεινόμενο παγκόσμιο ανταγωνισμό για ταλαντούχους, καινοτόμους και υψηλής ειδίκευσης εργάτες, η διαρροή εγκεφάλων που πλήττει την Ελλάδα σημαίνει ότι η χώρα χάνει την καλύτερη ελπίδα της για ανάκαμψη. Το να βλέπουμε λοιπόν την χώρα μας ως αδιέξοδο, μια φυλακή, είναι μία ακόμη πιο αποθαρρυντική και καταδικασμένη προοπτική από το να χρεοκοπήσουμε ή να βγούμε από το Ευρώ.

Πέρα από το χάος που σπέρνει στην κοινωνική μου ζωή.

(σ.μ. Η πρώτη σύνθετη φωτό είναι από το πρωτότυπο άρθρο του BBC, και απεικονίζει όπως ίσως καταλάβατε τις πλατείες Αριστοτέλους και Trafalgar. Τη δεύτερη με την Ελλάδα που διαλύεται προς τα βορειοδυτικά(…) την αλίευσα από το facebook)

#237 H Μερκελογραφία της Ημέρας

Αλήθεια, είναι δυνατόν να αντισταθεί κανείς σε αυτή την γελοιογραφία; Φιλοξενήθηκε σε μία από τις πιο ανεξάρτητες φωνές του Ηνωμένου Βασιλείου, την Independent. Είναι προφανής και έκδηλη η λατρεία του καλλιτέχνη στην πρώην γενική γραμματέα της κομμουνιστικής νεολαίας της Ανατολικής Γερμανίας και νυν Σιδηρά Κυρία της ενωμένης Γερμανίας. Στοιχηματίζω ένα καφάσι παγωμένες Paulaner ότι το γραφείο της κοσμείται από ένα τουλάχιστον κάδρο της Θάτσερ.

#226 "Να πώς μοιάζει μία χώρα στο χείλος της κατάρρευσης"

Αλίευσα ένα φρέσκο άρθρο που ανέβηκε προ ολίγου στο Business Insider με τον ίδιο τίτλο : “This Is What A Country On The Brink Of Collapse Looks Like” Υπογράφει το πρωτότυπο ο Wolf Richter και εγώ την μετάφραση, διότι για την ώρα δεν έχω κάτι αξιόλογο να γράψω. Ήθελα επίσης να παρουσιάσω πώς μας βλέπουν οι Αμερικάνοι :

“Να πώς μοιάζει μία χώρα στο χείλος της κατάρρευσης”

O τουρισμός, η δεύτερη μεγαλύτερη βιομηχανία της Ελλάδας μετά τη ναυτιλία, βρισκόμενος ήδη σε κατήφορο, δέχεται ακόμη ένα πλήγμα καθώς οι οδηγοί πούλμαν απεργούν για τέσσερις μέρες την επόμενη βδομάδα – οι διαπραγματεύσεις για τους μισθούς τελμάτωσαν.

Οι ιδιοκτήτες απαιτούν 50% μείωση μισθού και κοινωνικών παροχών, επιπλέον του 20% που οι οδηγοί έχουν ήδη υποστεί.

Ο Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), ο κρατικός ασφαλιστικός φορέας της Ελλάδας, δεν έχει πληρώσει τους φαρμακοποιούς για μήνες και τους χρωστάει 540 εκατομμύρια €. Οι φαρμακοποιοί με την σειρά τους αρνούνται να δώσουν φάρμακα στους ασφαλισμένους ασθενείς, συμπεριλαμβανομένων και των καρκινοπαθών, εκτός και αν πληρωθούν με μετρητά – ακόμη και τα νοσοκομεία αναφέρουν ελλείψεις.

Η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία της Ελλάδας, μία πάρα πολύ ανταγωνιστική δραστηριότητα παγκοσμίως, έχει καταρρεύσει. Πάνω από το 90% των εργατών είναι άνεργοι, παρόλο που οι ελληνικές ναυτιλιακές κατέχουν το 16% του παγκόσμιου στόλου, μεγαλύτερο ποσοστό από κάθε άλλη χώρα. Απλώς δεν ναυπηγούν και επισκευάζουν τα πλοία τους στην Ελλάδα πλέον – για διάφορους λόγους, υψηλά εργατικά κόστη, έλλειψη επενδύσεων, αλλαγές δρομολογίων των πλοίων, απεργίες. Σημάδι ότι υπάρχουν θεμελιώδη προβλήματα ανταγωνιστικότητας που κάθε μεγέθους μνημονιακό πακέτο δεν θα μπορέσει να επιλύσει.

Παρόλα αυτά ο Πρόεδρος Ομπάμα -του οποίου η επανεκλογή εξαρτάται από την αμερικάνικη οικονομία, η οποία ταλαντεύεται, και από τα εργασιακά, που παραμένουν ζοφερά- κατηγόρησε τους Ευρωπαίους ηγέτες, συγκεκριμένα τους Γερμανούς, για την άρνησή τους να ξελασπώσουν με νέα δάνεια την Ελλάδα και την υπόλοιπη τρεκλίζουσα ευρωζώνη εις βάρος των φορολογούμενων, έτσι ώστε να μπορέσει να αρμενίζει στο οβάλ γραφείο για ακόμη τέσσερα χρόνια. Τα πάντα, από την απώλεια των παραγωγικών εργασιών στις ΗΠΑ μέχρι τις ακυρωμένες εισαγωγές εταιρειών στο χρηματιστήριο, “οφείλονται στην Ευρώπη και στο σύννεφο που έρχεται πάνω από τον Ατλαντικό”, δήλωσε σε μία εκδήλωση άντλησης χρημάτων στο Σικάγο.

Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ αψήφισε τις πιέσεις και είπε όχι στα Ευρωομόλογα, ξανά. Μισητά στην Γερμανία, θεωρούνται ως μία ύπουλη ευρωμετάγγιση από τους αιμορραγούντες Γερμανούς φορολογούμενους προς άλλες χώρες. Αντ’αυτού, η κυβέρνησή της θέλει οι αγωνιζόμενες χώρες της Ευρωζώνης να αναμορφώσουν τις οικονομίες τους με ύψιστη ταχύτητα – και οι Γερμανοί είναι διατεθειμένοι να μοιράσουν εκατοντάδες εκατομμύρια για να πραγματοποιηθεί αυτό- αλλά αποδεικνύεται αδύνατο, τουλάχιστον στην Ελλάδα, και πολύ επώδυνο παντού, να ορθοδρομήσεις ένα επί ετών ανεξέλεγκτο οικονομικό τραίνο που τρέχει καίγοντας φθηνά ευρωδάνεια.

Και οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί τώρα απειλούν την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος της χώρας. Η κρατική ΛΑΓΗΕ, (Λειτουργός Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας), ένας οίκος που ρυθμίζει τις συναλλαγές ρεύματος, δεν έχει πληρώσει τους ανεξάρτητους παραγωγούς ρεύματος για ηλεκτρική ενέργεια που αγόρασε από αυτούς. Αυτοί, με την σειρά τους, δεν έχουν πληρώσει την ΔΕΠΑ, τον πάροχο φυσικού αερίου, ο οποίος τώρα δεν έχει τα χρήματα να πληρώσει τον δικό του πάροχο.

Η οφειλή πρέπει να έχει ξοφληθεί ως τις 22 Ιουνίου. Αλίμονο, ο πάροχος της ΔΕΠΑ είναι η ρωσική Gazprom, και επιμένουν να πληρωθούν. Αλλιώς θα κλείσουν την στρόφιγγα, και η ΔΕΠΑ δεν θα έχει αέριο για τους ανεξάρτητους παραγωγούς, οι οποίοι θα πρέπει να κλείσουν τις μονάδες τους, αφαιρώντας περίπου το ένα τρίτο της παραγωγής ηλεκρικού ρεύματος της χώρας (σ.μ. είμαστε όντως τόσο πολύ εξαρτημένοι ενεργειακά από τους Ρώσους😉

Αλλά η Γερμανία δεν ανησυχεί για την επιστροφή της Ελλάδας στην δραχμή πλέον – τετελεσμένο γεγονός. Ανησυχεί για Ισπανία και Ιταλία. Η Ελλάδα απλώς είναι το αρχικό πρότυπο. Το κόστος φαίνεται πως είναι υπερβολικό, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του πραγματικού κόστους υφίσταται ήδη. Είναι κρυμμένο στο δημόσιο χρέος της Ελλάδας, που τώρα το κατέχουν κυρίως Ευρωπαϊκοί θεσμοί, όπως η ΕΚΤ, και τα διαβόητα “υπόλοιπα Target2“, μέσα στο δίκτυο των κεντρικών τραπεζών. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Ξοδεύτηκαν παντού : κοινωνικές παροχές, Γερμανικές φρεγάτες, φουσκωμένους δημόσιους μισθούς, στις πλέον χορταριασμένες και εγκαταλελλειμένες ολυμπιακές υποδομές, κέρδη, δωροδοκίες, ψήφους. Αυτό που απομένει δεν είναι παραγωγικές υποδομές για να εξυπηρετήσουν αυτό το χρέος, αλλά σιγοβράζουσα αναταραχή και το ίδιο το χρέος.

Οι πολυεθνικές εταιρείες προετοιμάζονται εδώ και καιρό για την επιστροφή της Ελλάδας στην δραχμή, αθόρυβα και μυστικά, αλλά περιστασιακά συμβαίνουν διαρροές. Σύφωνα με την τελευταία αποκάλυψη, η Heineken NV μετακίνησε κάποια από τα ταμειακά της διαθέσιμα μετρητά εκτός Ελλάδος, κάνοντας ότι κάνουν και οι Έλληνες εδώ και καιρό. Και οι έμποροι συναλλάγματος με έκπληξη είδαν ένα νέο διακριτικό για δραχμή (XGD) στα τερματικά τους του Bloomberg – μία δοκιμή, ανέφερε η εταιρεία, ώστε να είναι έτοιμη να κάνει συναλλαγές με δραχμές.

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας, ηγέτης του Σύριζα -στην πρώτη θέση με 31,5% στην πιο πρόσφατη δημοσκόπηση- παρουσίασε το πρόγραμμά του, δεν άφησε καμία αμφιβολία : η πρώτη του κίνηση αν κέρδιζε τις εκλογές της 17ης Ιούνη (σ.μ. ίσως αγνοεί πως δεν αρκεί αυτό, το ότι σε αντίθεση με τις ΗΠΑ δεν αρκεί κάποιος να βγει πρώτος για να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά να έχει και ποσοστό αυτοδυναμίας) θα ήταν να ακυρώσει τις μνημονιακές συμφωνίες που υπογράφησαν από την προηγούμενη κυβέρνηση. Οι συμφωνίες του μνημονίου αποσαφήνισαν τις δομικές αλλαγές που χρειάζεται να εφαρμόσει η Ελλάδα για να συνεχίσει να λαμβάνει δάνεια. Θα σταματούσε την ιδιωτικοποίηση των κρατικών εταιρειών, θα αναιρούσε τις περικοπές μισθών και συντάξεων, θα ελάττωνε τον ΦΠΑ, θα ελάφραινε το χρέος των νοικοκυριών, θα ξανανέβαζε τον βασικό μισθό στο αρχικό ποσό (751€), όπως και το επίδομα ανεργίας… Το πρόγραμμά του είχε ψηφοθηρικές υποσχέσεις πρακτικά για τους πάντες. Παρ’όλα αυτά, θέλει να κρατήσει την χώρα στο Ευρώ και περιμένει τους ευρωπαίους φορολογούμενους να χρηματοδοτήσουν τις υποσχέσεις του. Το ονόμασε πρόγραμμα “αξιοπρέπειας και ελπίδας”.

Ο Αντώνης Σαμαράς, ηγέτης της συντηρητικής Νέας Δημοκρατίας -στην δεύτερη θέση με 25,5%– επίσης παρουσίασε το πρόγραμμά του. Θα επαναδιαπραγματευόταν την μνημονιακή συμφωνία, αν και τόνισε πως η Ελλάδα πρέπει να μείνει στο Ευρώ (του οποίου τα φθηνά δάνεια έκαναν την ελληνική ελίτ πλούσια), και σίγουρα δεν θα ήθελε να σταματήσει το φρενήρες οικονομικό τρένο. Υποσχέθηκε να αυξήσει συντάξεις, τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, τα επιδόματα πολυτέκνων … αναιρώντας μεγάλο μέρος της οικονομικής αναμόρφωσης στην οποία έχει ήδη συμφωνήσει. Και πρόσθεσε και μερικά καλούδια : επίδομα ανεργίας για τους αυτοαπασχολούμενους (σ.μ. Εεεε;;) και αποζημιώσεις στα θεσμικά ταμεία για το κούρεμα το οποίο υπέφεραν στα ελληνικά κρατικά ομόλογα. Ολόκληρη η μακρά λίστα ήταν εις βάρος των ανήσυχων φορολογούμενων των άλλων χωρών.

Οι Έλληνες πολιτικοί, ακόμη και η νέα γενιά, εμμένουν στην ίδια φθαρμένη από τον χρόνο στρατηγική : ψηφοθηρεύουν με καταστρεπτικές υποσχέσεις που μπορούν να εκπληρωθούν μόνο με μία ατελείωτη ροή δανεικού χρήματος. Έτσι ορίζουν για τον εαυτό τους τον ρόλο του ηγέτη που χρειάζεται μία κεντρική τράπεζα ικανή να τυπώνει για πάντα όσο χρήμα χρειάζεται ώστε να χρηματοδοτεί αυτές τις υποσχέσεις – με περιοδικές υποτιμήσεις ή χρεοκοπίες για ένα φρέσκο ξεκίνημα.

#85 Ποινικοποιείται και η αμφισβήτηση

Ναι, πλέον έγινε και αυτό. Η ουδέν μονιμότερη του προσωρινού κυβέρνηση έφερε στην βουλή ένα νομοσχέδιο που ποινικοποιεί την άρνηση ή αμφισβήτηση, είτε πλήρως είτε εν μέρει, των γενοκτονιών. 

Ακόμη δεν έχει ψηφιστεί αλλά όταν γίνει αυτό (που δεν βλέπω τον λόγο να μην γίνει από την τρέχουσα “ψεκάστε-ψηφίστε-τελειώσατε” σύνθεση της Βουλής) θα μπορώ βάσει του νόμου αυτού να υποστώ δίωξη, ακόμη και αυτεπάγγελτα. Γιατί; Μα λόγω της ανάρτησης αυτής της γελοιογραφίας που σατιρίζει τον ακριβή αριθμό των θυμάτων του εβραϊκού ολοκαυτώματος.

Η Ελευθεροτυπία αναφέρει πως το νομοσχέδιο ετοιμάστηκε από τον πρώην υπουργό δικαιοσύνης Χάρη Καστανίδη αλλά τελικά το προώθησε στην Βουλή ο νυν υπηρεσιακός υπουργός Μιλτ. Παπαιωάννου. Και ναι, κάνει λόγο όχι μόνο για άρνηση αλλά και για σχετικοποίηση γενοκτονίας, δηλ. το να ισχυριστείς ότι τα θύματα ήταν λιγότερα από τα θεωρούμενα ως επίσημα, ακόμη και για σατιρικούς λόγους (δεν προβλέπεται εξαίρεση).

Όπως θα φαντάζεστε το νομοσχέδιο αυτό θα ψηφιστεί αθόρυβα, “κάτω από το χαλί”, μιας και δεν συνδέεται με τα καίρια κοινωνικο-οικονομικά ζητήματα. Ανοίγει όμως αυτό μία κερκόπορτα, ένα προηγούμενο για γενικότερη καταστολή της ελευθερίας έκφρασης και ευρύτερα επιβολή λογοκρισίας. Στις ΗΠΑ αν κάποιος τολμήσει να αρνηθεί το ολοκαύτωμα (το εβραϊκό μόνο, για το αρμενικό και άλλα χέστηκαν), τον έγδαραν ζωντανό. Και είναι πασιφανές ποιο ισχυρό λόμπυ το προώθησε αυτό. Το ίδιο ισχύει και στην Γαλλία από το 1990, με το νόμο Γκεσσό. Σύντομα θα το λουστούμε και εμείς αυτό.

Το βασικό ζήτημα εδώ δεν είναι το κατά πόσον και σε τι βαθμό αληθεύει το ολοκαύτωμα, αυτό είναι ένα ερώτημα για τους καθ’όλα αρμόδιους ιστορικούς. Αλλά το για ποιον λόγο οι νομοθέτες θεώρησαν πως πρέπει να το προστατέψουν φτάνοντας στο σημείο να ποινικοποιήσουν την ολική ή μερική αμφισβητησή του. Είναι προφανές πως δέχτηκαν πιέσεις από τα διάφορα εβραϊκά λόμπι. Οι Ισραηλινοί εξακολουθούν να εκμεταλεύονται αμείλικτα την μνήμη των 3 – 6 εκατομμυρίων αθώων Εβραίων που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για καθαρά πολιτικούς λόγους : είναι το νερό που κινεί το αυλάκι της επεκτατικής πολιτικής τους, το άλλοθι της πλήρους ασυλίας και ασυδοσίας τους.  Αυτό το αυλάκι έχει λιώσει κατά την κίνησή του εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους και κοτζάμ Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ κάνει τουμπεκί για τις πυρηνικές κεφαλές τους, λόγω ασφαλώς που οι φίλοι τους οι ΗΠΑ μπλοκάρουν κάθε σκέψη, και μόνο, για έλεγχο.  Και όποιος πει κάτι εναντίον τους για οτιδήποτε τους αφορά είναι ασφαλώς… αντισημίτης, η καραμέλα είναι έτοιμη στο στόμα.

Το μέγα πρόβλημα που τίθεται με τις ποινικοποιήσεις της -προφορικής ή γραπτής- αμφισβήτησης ιστορικών γεγονότων όπως το εβραϊκό ολοκαύτωμα είναι ότι, πέραν του μπλόκου στην ελευθερία έκφρασης, επί της ουσίας ποινικοποιείται η…ίδια η ιστορία. Και όταν συμβεί πια και αυτό έχει χαθεί εντελώς η μπάλα. Η Ιστορία δεν γράφεται και σερβίρεται προμαγειρεμένη. Για να γράψεις ένα βιβλίο ιστορίας που αφορά μία περίοδο όπως του Β’ΠΠ χρειάζονται, πέραν της κοφτερής κριτικής σκέψης, άπλετης υπομονής και επιμονής, πληροφορίες από όλες τις πλευρές των αντιμαχόμενων όσον αφορά την έρευνα. Δεν είναι δυνατόν για παράδειγμα να αγνοήσεις κάποια σοβαρή, πρωτογενή γερμανική πηγή που αμφισβητεί τα “επίσημα αποδεκτά στοιχεία” απλώς γιατί ο νομοθέτης σου λέει ότι είναι παράνομο να τα αμφισβητήσεις! Τότε δεν θα γράψεις ιστορία, θα γράψεις θεατρικό!

Καταλαβαίνετε δηλαδή που έχουμε πια φτάσει, δίχως καμία υπερβολή; Σε επίπεδα 1984. Θυμάστε την ιδιότητα του βασικού ήρωα του Orwell; Ας σας θυμίσω εγώ : ξαναέγραφε την ιστορία από την αρχή, διαγράφοντας ότι δεν άρεσε στο καθεστός και φυτεύοντας νέα, ψευδή ιστορικά γεγονότα.

#29 «Ταξίδι Θανάτου στην Ευρωζώνη»

Άρθρο του νομπελίστα οικονομολόγου Paul Krugman στους New York Times, στο οποίο περιγράφει τις λάθος επιλογές εκατέρωθεν του Ατλαντικού. Τα σχόλια νομίζω είναι περιττά (οι εμφάσεις από μένα)…

Είναι δυνατόν να νιώθεις τρόμο και ταυτόχρονα ανία; Ετσι νιώθω για τις διαπραγματεύσεις που γίνονται τώρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη, και υποπτεύομαι ότι και άλλοι παρατηρητές συμμερίζονται το συναίσθημα.

Από τη μία πλευρά, η κατάσταση της Ευρώπης είναι πραγματικά, πραγματικά τρομακτική: με χώρες που αντιπροσωπεύουν το ένα τρίτο της οικονομίας της ευρωζώνης υπό κερδοσκοπική επίθεση, απειλείται η ίδια η ύπαρξη του ενιαίου νομίσματος – και μια κατάρρευση του ευρώ θα μπορούσε να προκαλέσει τεράστια ζημιά στον κόσμο…

Από την άλλη πλευρά, οι ευρωπαίοι πολιτικοί μοιάζουν έτοιμοι να αποφασίσουν μία από τα ίδια. Θα βρουν πιθανώς έναν τρόπο για να δώσουν περισσότερη πίστωση στις προβληματικές χώρες, αλλά δεν μοιάζουν καθόλου έτοιμοι να ομολογήσουν ένα κρίσιμο γεγονός – ότι χωρίς μία πιο επεκτατική δημοσιονομική και νομισματική πολιτική στις πιο ισχυρές οικονομίες της Ευρώπης, όλες τους οι προσπάθειες διάσωσης θα αποτύχουν.

Μέχρι τώρα, η απάντηση της Ευρώπης ήταν να απαιτεί σκληρή δημοσιονομική λιτότητα, ιδίως μεγάλες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, από τους οφειλέτες, δίνοντάς τους ταυτοχρόνως κάποια χρηματοδότηση έως ότου επιστρέψει η εμπιστοσύνη των ιδιωτών επενδυτών. Μπορεί να λειτουργήσει αυτή η στρατηγική;

Οχι για την Ελλάδα, η οποία χρωστάει περισσότερα από όσα θα μπορούσε να ξεπληρώσει. Μάλλον όχι για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, που για διαφορετικούς λόγους έχουν επίσης μεγάλο βάρος χρέους. Αλλά με δεδομένο ένα ευνοϊκό εξωτερικό περιβάλλον – ιδίως μια ισχυρή συνολική ευρωπαϊκή οικονομία με μέτριο πληθωρισμό – η Ισπανία, που ακόμη και τώρα έχει σχετικώς χαμηλό χρέος, και η Ιταλία, που έχει υψηλό επίπεδο χρέους αλλά εκπληκτικά μικρά ελλείμματα, θα μπορούσαν πιθανώς να τα καταφέρουν.

Δυστυχώς, οι ευρωπαίοι πολιτικοί μοιάζουν αποφασισμένοι να αρνηθούν σε αυτούς τους οφειλέτες το περιβάλλον που χρειάζονται.

Σκεφθείτε το κάπως έτσι: η ιδιωτική ζήτηση στις χώρες οφειλέτες έχει βυθιστεί με το τέλος της ευημερίας που χρηματοδοτούσε τα χρέη. Στο μεταξύ, οι δαπάνες στον δημόσιο τομέα έχουν μειωθεί επίσης κατακόρυφα από τα προγράμματα λιτότητας. Από πού λοιπόν υποτίθεται ότι θα έρθουν οι δουλειές και η ανάπτυξη; Η απάντηση πρέπει να είναι από τις εξαγωγές, κυρίως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Αλλά οι εξαγωγές δεν μπορούν να αυξηθούν, αν οι χώρες πιστωτές εφαρμόζουν επίσης πολιτικές λιτότητας, σπρώχνοντας ολόκληρη την Ευρώπη πίσω προς την ύφεση.

Επιπλέον, οι χώρες οφειλέτες πρέπει να μειώσουν τιμές και κόστη σε σχέση με χώρες πιστωτές όπως η Γερμανία, κάτι που δεν θα ήταν πολύ δύσκολο αν η Γερμανία είχε πληθωρισμό 3 ή 4% επιτρέποντας στους οφειλέτες να κερδίσουν έδαφος έχοντας απλώς χαμηλό ή μηδενικό πληθωρισμό. Αλλά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τάσσεται υπέρ του αποπληθωρισμού – έκανε ένα τρομερό λάθος αυξάνοντας τα επιτόκια το 2008, την ώρα που ενισχυόταν η οικονομική κρίση, και έδειξε ότι δεν έμαθε τίποτε επαναλαμβάνοντας αυτό το λάθος εφέτος.

Το αποτέλεσμα είναι ότι η αγορά περιμένει τώρα πολύ χαμηλό πληθωρισμό στη Γερμανία – γύρω στο 1% για τα επόμενα πέντε χρόνια – που σημαίνει σημαντικό αποπληθωρισμό στα έθνη οφειλέτες. Αυτό θα επιδεινώσει την κατάστασή τους και θα αυξήσει το πραγματικό βάρος των χρεών τους, εξασφαλίζοντας λίγο-πολύ την αποτυχία κάθε προσπάθειας διάσωσης.

Μέρος του προβλήματος ίσως είναι ότι αυτές οι πολιτικές ελίτ έχουν μια επιλεκτική ιστορική μνήμη. Αρέσκονται να μιλούν για τον πληθωρισμό στη Γερμανία των αρχών της δεκαετίας του 1920 – μια ιστορία, που τυγχάνει όμως να μην έχει καμμία σχέση με την τρέχουσα κατάσταση. Και όμως, δεν μιλούν σχεδόν ποτέ για ένα πολύ πιο σχετικό παράδειγμα: τις πολιτικές του Χάινριχ Μπρούνινγκ, καγκελαρίου της Γερμανίας την περίοδο 1930-1932, η επιμονή του οποίου στον ισοσκελισμό των προϋπολογισμών έκανε την Μεγάλη Υφέση ακόμη χειρότερη στη Γερμανία από ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη – ανοίγοντας τον δρόμο σε ξέρετε τι.

Δεν περιμένω κάτι τόσο άσχημο να συμβεί στην Ευρώπη του 21ου αιώνα. Αλλά υπάρχει ένα πολύ μεγάλο χάσμα ανάμεσα σε αυτό που χρειάζεται το ευρώ για να επιβιώσει και σε αυτό που οι ηγέτες της Ευρώπης είναι πρόθυμοι να κάνουν, ή ακόμη και να συζητήσουν. Και με δεδομένο αυτό το χάσμα, είναι δύσκολο να βρεις λόγους για να είσαι αισιόδοξος.

(New York Times – Το Βήμα)

πηγή αναδημοσίευσης

#20 Έκταση 12 φορές μεγαλύτερη της Ελλάδας θα «καταπιούν» οι μεγαλουπόλεις ως το 2030

Σανγκάη, μια πόλη χτισμένη από τόνους αίμα

Καιρός για ένα κρισοδιάλειμμα. Διαβάζω στο in.gr, που με την σειρά του αντλεί πληροφορίες από την επιστημονική επιθεώρηση PLoS One, πως μέχρι το 2030 οι (υπάρχουσες) μεγαλουπόλεις θα έχουν επεκταθεί κατά ενάμιση εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα, έκταση περίπου όσο 12 φορές η Ελλάδα.

Το δικό μας λεκανοπέδιο δηλαδή θα έχει υπερκαλύψει όλη την Αττική – αν λέγεται Αττική και όχι New Berlin ως τότε. Η έρευνα που επικαλείται το in.gr κράτησε 30 ολόκληρα χρόνια και διαπίστωσε πως, όπως είναι προφανές, ο ρυθμός αστικοποίησης των πόλεων είναι πολύ ταχύτερος στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ποιος ξέρει, ίσως σε άλλα 50 χρόνια φτάσουμε σε μία κατάσταση πλανήτη-πόλης (η λεγόμενη “Οικουμενόπολη” ) δίχως ίχνος αδόμητης γης, όπως o πλανήτης Coruscant του Star Wars. Αλλά για την ώρα ας επιστρέψουμε στο παρών (οι τονισμένες λέξεις από εμένα)…

Έκταση 12 φορές μεγαλύτερη της Ελλάδας θα «καταπιούν» οι μεγαλουπόλεις ως το 2030

Ουάσινγκτον

Μέσα στα επόμενα 20 χρόνια, μια έκταση που υπερβαίνει το ενάμισι εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα θα έχει γίνει τσιμέντο, δείχνει αμερικανική μελέτη για τη διόγκωση των πόλεων σε όλο τον κόσμο.

«Αυτή η “αστικοποίηση” της γης συμβαίνει σε μαζικό επίπεδο σε όλο τον κόσμο, ωστόσο η Ινδία, η Κίνα και η Αφρική αντιμετωπίζουν τους μεγαλύτερους ρυθμούς αύξησης της έκτασης των πόλεων» αναφέρει ο Μπούρακ Γκένεραλπ, γεωγράφος του Πανεπιστημίου Texas A&M και επικεφαλής της έρευνας.

«Η μελέτη μας κάλυψε το διάστημα από το 1970 έως το 2000 και διαπιστώνει ότι η ανάπτυξη των πόλεων συμβαίνει με ταχύτερο ρυθμό στις αναπτυσσόμενες χώρες. Είναι όμως η Βόρειος Αμερική που έζησε τη μεγαλύτερη αύξηση στην έκταση των αστικών περιοχών» επισημαίνει.

Τα δεδομένα που συγκέντρωσαν οι ερευνητές δείχνουν ότι η έκταση των πόλεων σε παγκόσμιο επίπεδο θα έχει αυξηθεί έως το 2020 κατά 1.528.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Συγκριτικά, η έκταση της Ελλάδας είναι σχεδόν 12 φορές μικρότερη στα 133.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

«Οι περιοχές στις οποίες αναπτύσσονται περισσότερο οι πόλεις είναι η παράκτια ζώνη, και αυτή η τάση είναι αξιοσημείωτη» σχολιάζει ο Δρ Γκένεραλπ. «Αυτό αποτελεί πηγή ανησυχίας καθώς οι παράκτιες περιοχές αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της ανόδου της στάθμης των θαλασσών, των πλημμυρών, των τυφώνων, των τσουνάμι και άλλων καταστροφών» επισημαίνει.

Παραδέχεται πάντως ότι η αστυφιλία έχει και τη θετική της πλευρά: «Οι άνθρωποι που ζουν στις πόλεις έχουν καλύτερη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και σε εγκαταστάσεις ύδρευσης και αποχέτευσης. Επίσης, οι πόλεις είναι πιο αποδοτικές όσον αφορά την ενεργειακή κατανάλωση, σε σχέση με αγροτικές περιοχές».

»Στις πόλεις, οι άνθρωποι ανταλλάσσουν ιδέες, εμπειρίες και υλικά. Όλα αυτά τροφοδοτούν την καινοτομία και δημιουργούν επιχειρηματικές ευκαιρίες. Εξαιτίας αυτών των αλληλεπιδράσεων, οι πόλεις είναι τα πιθανότερα σημεία όπου θα εμφανιστούν οι λύσεις για τις περιβαλλοντικές και οικονομικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε» τονίζει ο ερευνητής.

Η έρευνα της ομάδας του δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική επιθεώρηση PLoS One.

Σύμφωνα με προηγούμενη εκτίμηση των Ηνωμένων Εθνών, μέχρι το 2030 ο παγκόσμιος πληθυσμός των πόλεων θα έχει αυξηθεί κατά 1,47 δισεκατομμύρια ανθρώπους.

Σύμφωνα πάντως με τη νέα μελέτη, οι αστικές περιοχές επεκτείνονται πιο γρήγορα από ό,τι αυξάνεται ο πληθυσμός τους.

Newsroom ΔΟΛ

πηγή

#19 Στρος Καν: Υπέρ διαγραφής μέρους του ελληνικού χρέους

“My name is Kahn, Strauss Kahn”

Είναι πλέον βέβαιο πως ο άρτι απαλλαχθής από κάθε κατηγορία Ντομινίκ Στρος Καν δεν έχει καμία πρόθεση να επιστρέψει στο τιμόνι του ΔΝΤ. Ούτε και σε κάποια άλλη, “επίτιμη” ίσως, θέση στο ταμείο ή στην ομό$ταβλη Παγκόσμια Τράπεζα. 

Οι δηλώσεις που έκανε για το ελληνικό χρέος είναι προεδρικού προφίλ, θέλει την καρέκλα του Σαρκοζί ο άνθρωπος. Οι Γάλλοι δεν είναι Γερμανοί βλέπετε. Συμβάλλουν πολύ λιγότερο στην ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και είναι πιο “φιλέλληνες”. Στην προκειμένη είναι εξ ανάγκης, καιροσκοπικά φιλέλληνες γιατί η μπόρα του χρέους κοντεύει να χτυπήσει ακόμη και αυτούς.

Οι πολιτικοί λοιπόν και των δυο αυτών μεγάλων χωρών, της Γαλλίας και της Γερμανίας, τοποθετούνται όσον αφορά τα ευρωπαϊκά θέματα κατά κανόνα  σύμφωνα με αυτά που θέλουν ή φοβούνται οι ψηφοφόροι τους. Ιδίως όταν πρόκειται για εκείνον τον ένα-ενάμιση χρόνο που οι κυβερνώντες πολιτικοί αλλάζουν ως δια μαγείας και υιοθετούν απόψεις της αντιπολίτευσης και του λαού τους, την προεκλογική περίοδο. Τι ευέλικτα πλάσματα που είναι οι πολιτικοί ε; Αναμεταδίδω από το defencenet.gr …

Υπέρ Ελλάδος, κατά Ευρωπαίων πολιτικών για την πολιτική τους στην Ελλάδα

19-09-2011 01:00:10

Υπέρ της διαγραφής χρεών της Ελλάδας τάχθηκε ο πρώην γενικός διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν σε σημερινή του συνέντευξη στην γαλλική τηλεόραση. Κατηγόρησε τους Ευρωπαίους ότι «δεν έχουν εκτιμήσει το εύρος» της κρίσης που πλήττει ολόκληρη την ευρωζώνη, ενώ στο ερώτημα εάν το ευρώ βρίσκεται σε κίνδυνο, απάντησε:

«Όχι, δεν θεωρώ ότι το ευρώ κινδυνεύει. Η κατάσταση όμως είναι πολύ σοβαρή. Σε ό, τι δε αφορά στην Ελλάδα, βλέπουμε ότι το χρέος είναι τεράστιο και θα πρέπει οπωσδήποτε και με κάθε τίμημα να το μειώσουμε. Με κάθε τίμημα εκτός από το τίμημα της στασιμότητας και της ύφεσης», τόνισε, αναγνωρίζοντας ότι ο δρόμος είναι πολύ δύσκολος και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «δυσκολεύονται να ακολουθήσουν γιατί δεν θέλουν να δουν το μέγεθος του προβλήματος».

Στην παρατήρηση της δημοσιογράφου εάν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να διαγραφεί το ελληνικό χρέος, ο κ. Στρος Καν αναγνώρισε ότι «αυτή είναι κατά κάποιο τρόπο η ιδέα» και εξήγησε: «Η Ελλάδα έχει πτωχύνει. Μπορούμε να πούμε ότι οι Έλληνες θα πρέπει να πληρώσουν μόνοι τους, όμως δεν μπορούν. Μπορούμε επίσης να πούμε ότι εφ’ όσον είμαστε σε μια ένωση θα τα μοιραστούμε. Και πρέπει να το κάνουμε.

Στο ερώτημα εάν μπορούμε να αντιδράσουμε σήμερα και εάν το σχέδιο για την Ελλάδα μπορεί να θεωρηθεί επαρκές, ο Στρος Καν απάντησε: «Μπορούμε να αντιδράσουμε. Είναι η δημοσιονομική σύγκλιση όπως είχαμε την νομισματική σύγκλιση κατά τη δημιουργία του ευρώ. Το θέμα σκοντάφτει στο ότι θα πρέπει να αποδεχθούμε τις απώλειες που μας αναλογούν προκειμένου να επιτευχθεί η σύγκλιση. Και αυτές τις απώλειες θα πρέπει να τις αποδεχθούμε.»

Κατά την άποψη του πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ συμμετοχή στις απώλειες θα έχουν τόσο τα κράτη όσο και οι τράπεζες.

Τόνισε ότι θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης αντί να σπρώχνουμε για την επαύριον τις λύσεις. «Οι κυβερνήσεις», είπε, «δεν λύνουν το πρόβλημα, το σπρώχνουν. Η χιονοστιβάδα όλο και μεγαλώνει και η ανάπτυξη όλο και απομακρύνεται». 

«Το πρόβλημα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων είναι ότι κάνουν πολύ λίγα ή πολύ καθυστερημένα, ή και τα δύο μαζί: πολύ λίγα και πολύ καθυστερημένα», κατέληξε ο κ. Στρος Καν.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

πηγή